De Eerste Week

Hoi allemaal.
Hier in Nepal gaat alles zijn gangetje, ik sta meestal rond half 7 op, ontbijt, help bij het huiswerk/orde houden van de kinderen. En ga om 9:15 met de kids naar school. De school begint om half 10 maar daarvoor stap ik nog snel even bij Steve, Charles, Tomas en Michael, onze franse schoolvrijwilligers, naar binnen voor wat gezelligheid. Om half 10 het ochtend ritueel, met armbewegingen, een quiz, nieuws lezen, een gebed en het volkslied, allemaal netjes in een rij staand. Dan geef ik meestal een uur of twee les in. Dit kan verschillen van Gym tot Engels tot Tekenen tot de kleuters bezig houden. Het is hier allemaal niet zo strikt. Om een uur of 12 a 1 ga ik weer naar huis en heb ik wat vrije tijd, hierin ruim ik m’n kamer op, was ik m’n kleren(gister, met de hand!), bereid ik m’n trektocht voor, doe ik inkopen of schrijf ik zoals nu m’n blog. Om 4 uur moet ik de kinderen weer van school halen en daarna ze helpen met het huiswerk. Het huiswerk maken gaat hier heel typisch, er wordt hier niets geproduceerd maar alleen gereproduceerd. Ze kunnen alles letterlijk uit de tekstboeken overschrijven maar als je dan iets vraagt wat begrip vereist i.p.v. een kant en klaar antwoord weten ze het niet. Maar ja, zo gaat dat hier blijkbaar. Terwijl ik dit schrijf is de stroom weer eens afgesloten, iets wat gemiddeld 35 uur per week gebeurt, en zijn de kinderen aan het douchen met het water dat door de zonneboiler op het dak is opgewarmd. Ze hebben groot gelijk dat ze nu gaan want vandaag was de zon heel fel wat het water lekker warm maakt, als het een beetje bewolkt is is het water namelijk ijskoud. Het water word hier gebracht door een grote tankwagen die ong. om de 9 dagen komt. Gelukkig hebben wij altijd water omdat wij altijd meteen betalen, waardoor ze altijd eerst naar os komen zelfs tijdens een schaarsteseizoen. Ik zal deze tekst dus later online kunnen zetten als er weer stroom is want dan doet het internet het pas, nu heb ik gelukkig de accu van mijn laptop.

Voor ik verder schrijf vertel ik eerst iets meer over Nepal. Nepal is een land grofweg 3,5 keer groter dan Nederland, er leven zo’n 30 Miljoen mensen waarvan grofweg 1,5 Miljoen in Kahmandu de hoofdstad. De helft van de bevolking moet leven van minder dan 1,25 dollar per dag, het is dus geen wonder dat het in de top 10 van armste landen ter wereld zit. Officieel is Nepal een democratie maar het is hier zo corrupt als de pest, zo krijgt 1 van de fransen zijn wiet van een politie agent en ontmoeten ik een Nederlander met een visa van die 2,5 jaar geldig was (het langste visa is 6 maanden geldig) dat hij kreeg door wat extra onder de tafel door te schuiven. Ook word hier alles gecontroleerd door een kleine elite met geld en macht. Het grootste deel van de bevolking is Hindoe met als 2e grote godsdienst het Boedisme maar er zijn hier ook moslims, christenen en natuur godsdiensten en de meeste mensen hangen hier een mengeling van alles aan. Alle heilige feestdagen van alle geloven worden hier geëerd wat meer dan 150 vrij/feest dagen per jaar oplevert. Zaterdag is de officiële vrije dag voor de scholen en de examens komen zijn volgende week. Officieel is het kastensysteem afgeschaft maar in de praktijk bestaat het nog steeds (kasten zijn zoiets als clans), zo hebben Januk en Pushpa een liefdes huwelijk, wat inhoud dat ze uit verschillende kasten komen en getrouwd zijn zonder toestemming van hun familie. Het gevolg was dan ook dat Pushpa, die uit een erg hoge kaste komt, is verstoten en dat Januks familie (een relatief welgestelde kaste) er ook niet blij mee is. Bij iedere familie bijeenkomst van Januks familie is er mot over, naar de familie van Pushpa kunnen ze alleen heel stiekem.
Tot 1990 was Nepal een absolute monarchie, de koning had alle macht. In 1990 werd dan ook een parlement aangesteld maar niet een parlement heeft het langer dan 2 jaar uitgehouden.
Van 1996 tot 2006 was er een burgeroorlog tussen de maoïsten en de monarchistische republiek.
In 2007 werd de koning vreedzaam afgezet en de regeringen zijn sinds dien bezig met een grondwet samenstellen iets wat overigens nog niet echt lukt.
Nog een ander typische geschiedenis voorvalletje gebeurde in 2001 waarbij de kroonprins de halve Koninklijke familie uitmoorden en daarna zichzelf neerschoot, hij lag 2 dagen in coma, tijdens welke hij tot koning werd gekroond en stierf daarna. De officiële verklaring is nog steeds dat het geweer “spontaan” afging, ja vast en daarbij 9 mensen doden zeker. Hierna werd de broer van de kroonprins koning maar er gaan natuurlijk ook nog heel wat duistere verklaringen te ronde.
Kathmandu zelf (het enige wat ik tot nu toe nog heb gezien van Nepal) is erg kleurrijk en chaotisch. In het toeristische centrum Tamel, kan je alles kopen wat je wilt en hangen bedelaars en verkopers je constant om je heen, de prijzen zijn daar wel grofweg het dubbele van de rest van de stad. Kathmandu bestaat uit een netwerk van kleine straatjes. Probeer je een kleurrijke steeg van ong. 4 meter breed voor te stellen, met het aantal mensen dat in de Kalverstraat winkelt. Voeg daar kleine Suzukies en motors bij die om de 2 meter toeteren en dan heb je een beeld van Tamel.

Het Langtang kindertehuis ligt op 300 meter van de berg Swoyembhynath ook wel bekend als de apenberg. De berg doet zijn naam eer aan want de hele berg is een bos met daarboven op een tempelcomplex, de apen die op de berg wonen worden als heilig beschouwt en worden door alle toeristen en gelovige gevoerd, ze zijn dan ook hondsbrutaal. Toen ik door Mana, Aayuk en Aamush, de drie oudste jongens, werd rondgeleid zag ik 1 van de apen bovenop een bedelmeisje springen en aan haar hangen, gelukkig deed hij verder niets maar ze schrok wel, en ik ook. Deze apen trekken s’nachts door de wijken om de berg heen op zoek naar eten. In de hele stad vind je ook wilde honden die in roedels of in hun eentje constant op zoek zijn naar eten. Volgens mij word het aantal mensen alleen overschreden door het gecombineerde aantal honden en apen, oh ja en kakkerlakken natuurlijk, want die zijn er genoeg. Overal in de stad ligt het afval gewoon op straat en het is constant oppassen waar je loopt en da trekt heel veel ongedierte aan, maar ook mooie dieren, zo heb ik hier al meer adelaars gezien dan in m’n hele leven bij elkaar, ook zij leven van het afval. Ook sta je als westerling raar te kijken als je voor het eerst een wilde kudde koeien heel rustig dwars door de stad ziet lopen en het grappigste is dat deze koeien sieraden dragen. Een paar weken geleden was er een feest ter ere van de koe en dus zie je hier koeien met oorbellen en kettingen. De auto’s stoppen allemaal voor de koeien want op het doden van een koe staat hier levenslang, ook op het doden van een fazant trouwens want dat zijn ook heilige dieren.
Met de franse ga ik af en toe uit in Tamel en als het dan te laat word blijf ik op school slapen, want na half 9 kan ik niet meer bij het huis aankloppen want dan is iedereen al naar bed. Bij de eerste keer uitgaan op donderdag, heb ik Momo gegeten, een soort raviolie, heerlijk. Het was alleen wel jammer dat ik er een voedselvergiftiging van kreeg en de volgende dag alleen maar kon overgeven en diaree had, als ik tenminste niet sliep. Gelukkig was ik er door de goede zorgen van Pushpa de volgende dag alweer bovenop, maar voor mij voorlopig geen momo. Ook ga ik soms wat drinken met Januk, de vader van het tehuis en schoolhoofd, hij is erg blij met me want blijkbaar ben ik de eerste mannelijke vrijwilliger in het huis.
Het lesgeven gaat erg goed, al is er geen schema op na te houden. De ene dag word me gevraagd Gym te geven, dat gaat erg goed en ik heb de klassen goed bezig gehouden met volleybal, scharen, trefbal en voetbal. De andere dag krijg ik te horen dat ik klas 3 en 5 Engels kan geven, erg leuk maar wel vermoeiend. Want als je ze zegt mee te lezen, dreunen ze allemaal keihard, dwars door elkaar de tekst op en begrijpen ze nog niet de helft van wat ze net hebben gelezen. Maar uiteindelijk ging het goed en was er maar 1 iemand die hard oplas en las de rest mee, en konden ze zelfs vragen beantwoorden. Vandaag hielp ik mee in de kleuterklas en werd ik door een brutaal boos jochie, die door de leraar ‘naughty’ werd genoemd, aan m’n baard getrokken toen hij mijn camera niet mocht hebben. Gelukkig waren de andere kinderen wel heel braaf en ook Checkie Chen (ik kreeg in de lerarenkamer te horen dat hij enig kind was en altijd erg brutaal en gelukkig niet de norm, Checkie Chen werd hij alleen door de leraren genoemd) viel uiteindelijk wel mee.
Uitgaan in Tamel is erg leuk al is het erg vermoeiend om steeds alle bedelaars af te wijzen, nog erger zijn de mannen die vlakbij je komen staan en je iedere dag weer fluisterend vragen “Hashies? Marihuana?” ook al zeg je iedere dag weer dat je niet wilt.
Volgende week beginnen de examens voor de kids wat dus betekend dat ik als oppasser vrij weinig te doen heb. Dus ga ik van 28 November tot 6 December op trektocht door de Himalaya en naar het nationale safaripark Chitwan, nu maar hopen dat ik niet word opgegeten door een Yeti of tijger.