Sporten, Schilderen en Stupa

Nou zondag 12 fecember vertrokken de sponsor lopers terug naar Nederland en België.
Op maandag begon het schilder project voor mij in het tehuis, ik ging eerst met Pushpa verf en staalborstels kopen en ben toen een groot deel van de dag bezig geweest met de muur om het huis schuren en borstelen.
Op 14 december werd de kerstfoto gemaakt maar helaas waren de letters te licht om op de foto te zien dus is een vriend van Janak er mee aan de slag gegaan en heeft hij ze verdonkerd. Helaas hadden 2 meiden zich nogal verstopt dus moest de foto alsnog over een paar dagen later. Ook deze dag ben lekker de muur staan schrobben.
Op Woensdag had ik 2 bruiloften van 2 collega's, Yioti en Oenil, en ze trouwde niet eens met elkaar. Eerst gingen we, met alle collega's die niet trouwden, naar Yoti's bruiloft. Ze zag er prachtig uit. Helaas moest een beetje huilen omdat ze helamaal niet wilden trouwen. Haar man is een 40 jarige Nepalees die in Engeland woont en ze had hem nog nooit eerrder gezien, ze zal nu over een half jaar ook naar Engeland emigreren. Zelf is ze 26 kent ze niemand in Engeland, langleve het geärangeerde huwelijk. Mijn, voor het overgrote deel vrouwelijke, collega's zagen er prachtig uit en Janak had mij een overhemd geleend zodat ik er ook iets netter uitzag, Charles en Thomas, de franse school vrijwilligers, hadden zoiets niet en Charles was best chargerijnig dat hij er uitzag als een "Hobo" zoals hij zelf zei. Daarna gingen we met z'n allen naar de bruiloftt van Oenil en zijn bruid. Dit feest was een stuk groter en het bruidspaar zag er een stuk vrolijker uit. Ook dit huwlijk is geärangeerd en Oenil is 10 jaar ouder maar ik denk dat ze minofmeer zelf ook inspraak hadden. De avond was erg gezellig, vooral omdat op deze bruiloft ik meer mensen kenden en in plaats van alleen maar een atractie te zijn. Als Nederlander naar een Nepalese bruiloft gaan is overgens erg goed voor je ego want je krijgt steeds te horen hoe goed je eruitziet als blonde reus.
De volgende dag heb ik heerlijk uitgeslapen voor de verandering. S'middags heb ik een grote schacht van 2 meter in doorsnede afgesloten. Deze schacht loopt tegen het huis aan 3 verdiepingen 4 naar beneden om licht te geven in de kamers aan de achterkant van het huis. Maar helaas wonen er 26 duiven in die iets meer achteraten dan alleen maar veren. Dus hadden we 8 vierkante meter gaas gekocht en klom ik in ongemakkelijke houdingen om dat op te hangen zonder door de golfplaten heen 12 meter naar beneden te vallen. s'middags naar school geweest om met de franse vrijwilligers de sportdag voor de volgende dag voor te bereiden, het zou worden opgezet als de olymische spelen. S'avonds had ik de 12 vlaggen ontworpen en de kinderen van het tehuis schilderden ze mooi in, er was USA, Canada, Frankerijk, Nederland, China, Australië, Japan, Duitsland, België, Zuid Afrika, India en Spanje.
Vrijdag 17 december was de sportdag en de kids lieten trots hun vlaggen aan de rest van de school zien. De sportdag was een enorm succes en de leraren hadden het zwaar genoeg om het enthousiasme enigsinds in toom te houden. Er was touwtrekken, lepelrace, ballengooien, basketbal, badminton, zaklopen, kaartstapelen, etc. en de kleuters deden stoelenans. Ikzelf stond s'morgens bij touwtrekken en s'middags bij de kennisquiz. Het was geweldig. Canada won die dag en Asha, een speler in het canades team zou er de hele dag nog over opscheppen, Nederland werd helaas laatste. S’middags tekende ik snel de letters donkerder, en hernamen we de kertsfoto, dit keer stonden alle kinderen er goed op en was de foto goed. In Nederland vertrok mijn familie op vakantie en ik vind het verschrikkelijk om er niet bij te zijn. Maar hier is het ook gezellig en een paar dagen later zouden we ons eigen kerstfeestje vieren.
29 december was het schure van de muur klaar en begon ik met verven, eerst de witte grondlaag, dit zou 2 dagen duren, ik zit onder de verfspetters.
21 December hadden de kids op school en soort ‘documentaire’ over wat drugs met je doen. In de docu raakte een rijke maar sociaal verwaarloosde, jongen aan de drugs. Het deed mij persoonlijk veel meer aan een soap denken maar de kinderen kregen de boodschap in iedergeval, want toen ik Ganesh vroeg wat hij ervan had geleerd zei hij “Dont eat drugs, or else you die.” Ja dat was wel het idee ja. Dezelfde dag was het ook , een soort oogstfeest waarbij we Yamurie aten, een baksel van rijstmeel gevuld met zoetigheid en dan gestoomd in een speciale pan hier. Het was heel zwaar eten en ik stond verbaast dat de kids er allemaal 3 wegwerkte (ikzelf kon er maar 2 op), met het deeg dat over was maakte Pushpa, Janak en ik kleinere versies met kaas en vlees erin. Het was erg lekker. Dezelfde avond had ik (weer) een bruiloft van een studentenvriend van Janak, niet heel bijzonder behalve dat ik de minister van gezondheid en de Chairman van Kathmandu valley heb ontmoet, toch noemenswaardig. De volgende dag schilderde ik de gele uiteindelijke verflaag op de muur. Ook dit duurde 2 dagen en ik zit nu ook onder de gele spetters.
23 december kregen we een mailtje dat 25 december 3 Nederlandse vrouwen zouden komen, ik vond dat het bericht nogal laat kwam maar oke, we wisten al dat ze zouden komen alleen nog niet waneer, ik zou 3 nachten in de school slapen omdat we te weinig bedden hadden in huis, dat was geen probleem want de rest van de dag zou ik gewoon in het Langtang huis zijn.
vrijdag 24 december hadden de kinderen opeens een onverwachte extra dag vrij. De Comunisten staakte die dag, dit zijn niet de zelfde als de maoïsten want die zitten in het parlement. De communisten zijn nieuw en beginnen een nieuw terreur beleid. Janak als directeur van de school moest ook staken, ook al wilde hij helemaal niet, als hij niet zou staken dan zouden de stakers even langskomen om uit te leggen waarom hij moet staken. En hun argumenten zouden hard aankomen. De leraren kwamen die dag wel braaf naar school en keken het huiswerk van de kinderen na. S’avonds vierden we met de leraren op het schoolplein kerstavond met een barbeque op een groot vuur.
Zaterdag 24 december Kerstmis. S’morgens vroeg al in het tehuis en de ballonnen die ik had meegenomen uitgepakt, met de kids ballonen opgeblazen en door het hele huis opgehangen. De kids hadden de grootste lol. De hele dag met ze geravot tot 4 uur, toen ging ik samen met Janak de 3 Nederlandse gasten van het vliegveld ophalen. Maar toen we daar aankwamen keken we op het bord en daar stond hun vliegtuig niet aangegeven, he, over een kwartier hoorden ze toch te landen, we hadden er rekening mee gehouden dat het vliegtuig te laat zou komen maar dat het niet op het bord stond was nieuw voor ons. Wat bleek nou het vliegtuig was eerder gekomen. Toen zagen we ook 3 vrouwen buiten staan, en ik sprak ze aan in het Nederlands en ja hoor het waren ze. We namen ze mee naar huis en gingen kerst vieren, ik vertelde de kids het kerstverhaal en de gasten hadden een papieren kersboom meegenomen en versiering en de rest van de avond waren de kids bezig met optuigen en lampionnen maken. Toen kwam er nog een dans voorstelling en gingen ze naar bed. Het was geweldig. De volgende dag gingen Janak, Pushpa de 3 gasten en ik naar Bhaktapur, een oudde tempel stad die tot de 14e eeuw de hoofdstad van de regio was. Er waren prachtige oude gebouwen waarbij de ene koning de vorige probeerde te overtreffen in grote, detail en schoonheid. Het houdsnijwerk is geweldig gedetailleerd en nogsteeds in goede staat. De koningen van die tijd hadden de gewoonte om de werlieden de handen af te hakken als het werk was gedaan zodat ze niet ergens anders zoiets heiligs/moois zouden maken, eentje ging zelfs zover dat hij de werklieden ombracht. Lekker systeem. Janak en Pushpa gidsten ons rond en ze weten er heel veel vanaf. s'middags gingen we naar Gokarna, een van de grootste boedistische plaatsen in Nepal. Het is ontstaan doordat alle Tibetaanse vluchtelingen/handelaren/emigranten door de eeuwen heen daar allemaal bij elkaar zijn gaan wonen. Tibetaans is er dan ook de 2e taal. In deze plaats staan een paar van de mooiste tempels van Nepal, prachtig gedatailleerd en kleurrijk maar het indrukwekkendste is de reusachtige Stupa op het plein mindstens 300 meter in doorsneden, (een Stupa is een boedistisch heiligdom) de ena grootste in Nepal, (de grootste staat in de geboorte plaats van Boeda). De Stupa was ook net geschilderd en was dus prachtig hagel wit met goud en allemaal tibetaanse vlaggen eraan, heel indrukwekkend.

De volgende 2 dagen gaf ik fulltime les omdat Yoti nog steeds met honeymoon is. Dus drukezig met geschiedenis, Engels, Tekenen, kleien, Wiskunde en gym. De 2e dag gingen we smiddags met de staf inkopen doen want de volgende dag zou de jaarlijkse school picknick zijn. S'avonds ging ik met Janak Tamel in om een poncho en een Nepalees Jack te kopen, en het is maar goed dat ik met Janak ging want voor toeristen is de prijs ongeveer 3x zo veel als voor Nepalesen. De verkopers protesteerden nogal toen ik de poncho aantrok want hier dragen alleen vrouwen die maar hij is zo heerlijk warm dat dat me niets uitmaakt.
Woensdag 29 december, om half 6 opstaan en met de kids om 6 uur naar school. De bussen zouden om half 7 op school zijn maar was meer dan 2 uur te laat, fijne nepalese punctualiteit. Toen waren we eindelijk op weg en ik maakten me grote zorgen want ik zat , met een berg eieren op schoot, tussen 2 wagenzieken leerlingen die ieder moment konden overgeven. Maar we haalden het, min of meer schoon. En waar we aankwamen was een prachtige heuvel net buiten Kathmandu met een bos en een groten boedistisch klooster. De hele dag lekker rond gespeeld met de kinderen in het bos en op de heuvel. Het klooster bekenen met Ayushya op mn schouders. Wat een prachtig en goed onderhouden houdsnijwerk hadden deze monniken zeg. Ongeloofelijk mooi geschilderd en ontzettend gedetailleerd. De hele dag door eten en s'avonds terug naar Kathmandu. Helaas kwamen ook nu de bussen weer 2 uur te laat, terwijl ze iets mompelede over 'traffic', ja vast. Helaas heeft 1 van de leerlingen die dag zn been gebroken en viel een ander flauw toen ze uit de bus stapte s'avonds. Een uur later werd ze wakker in het ziekenhuis. De mensen zijn hier zo arm dat Janak als school directeur de kosten op zich neemt, iets wat hem bijna een maandloon kost. Maarja de gemiddelde Nepalees verdiend dan ook rond de 100 euro per jaar. Dit was tegelijker tijd mijn laatste dag als leraar hier want vanaf nu hebben de kinderen 17 dagen winter vakantie en ik vertrek over 2 weken naar Indonesië. Janak heeft nog geprobeert een vrijwilligers adres te regelen voor mij maar dat is helaas niet gelukt. Gister was zo vermoeiend voor de kinderen dat ze vandaag (voor het eerst sinds ik hier ben) uitgeslapen hebben, een bijzondere prestatie.
Oh ja, nog een nieuwtje, de stroom quota is verlaagd naar 10 uur per dag, grotendeels waneer we het niet nodig hebben bijvoorbeeld midden in de nacht.