Golanpoltiek, regen en begin van Afscheid

Nou na bijna 10 dagen sinds de laatste blog is het wel weer tijd om mijn blog te updaten, ook omdat ik morgen met Augustin, Annemarie en Tamara naar de West-Bank ga. Ik hoop daar veel te leren over het conflict, daar heb ik de laatste weken veel van gezien hier in Nes Ammim. Zo hebben we vorige week ´With God on Our Side´ gezien, een heel boeiende film met een critische kijk op het Christelijk Zionisme (Christenen die Joden steunen in hun pogingen de Arabieren/Palastijnen hier weg te werken/ een Joodse staat te stichten).
Vrijdag zijn we naar een druze dorp geweest op de Golan Hoogvlakte, dat was echt razend interessant. Druze hebben een aparte religie waar je als non-Druze geen lid van kan worden en waar maar heel weinig over bekend is voor buitenstaanders. Ze houden hun religie geheim en deels zelfs voor hun eigen mensen. Daarnaast was dit heel bijzonder omdat Majdal al-Shams(het druze dorp) op de grens ligt van het huidige Israel en Syrie. De onofficiele gids was een persoonlijke vriend van Nes Ammim en leide ons rond in zijn dorp, en vertelde ons over hun geloof en politieke situatie, zo woont zijn zus in het huidige Syrie en is het einige contact dat ze lange tijd hadden met via een megafoon schreeuwend over de door de UN bewaakte grens op de plek die nu het Dal der Schreeuwen heet. De mensen op de Golan worden erg onderdrukt zo hebben ze geen stemrecht en staat in hun paspoort ´Undifined´ ze hebben dus officieel geen nationaliteit.
S´middags/s´avonds was er een soort veld-brand die we moesten uitslaan waardoor ik te laat kwam op mijn laatste Erev-Shabat, de speciale maaltijd die op vrijdag wordt gehouden.
Toen Augustin en ik s´avonds aan de afwas waren begon het inneens te regenen. Geweldig. Na twee maanden droogte stonden we te springen in de regen van blijdschap. Heerlijk.
Dezelfde avond ging ik met Jolan, Augustin, Matze, Tamara, Annemarie en Anna-Lena naar een soort Hippie feest in een bos in de buurt van Haifa. Iets wat heel mooi en grappig was en met prachtige muziek, het was geweldig om ook zulk soort Joden te zien die een heel andere kant van dit volk laten zien. Ook de terugweg was erg spannend omdat de Nes-Bus weer eens kapot is, hadden we alleen de auto, waar officieel maar 5 mensen inpassen, dus naar goen Nes-Ammimisch gebruik zaten er 2 mensen in de achterbak. Maar toen… werden we inneens aangehouden door de politie bij een soort kontrole (hier controleren ze niet of je gedronken hebt maar alleen je paspoort). Dus lagen Augstin en Jolan achterin opgerold in de hoop niet gezien te worden en hield Matze de agent goed an de praat. Toen we door mochten en 2 meter hadden gereden raakte iedereen van opluchting in een verschrikkelijke lachstuip, waarvan ik zeker ben dat de politie het hoorden, maar hadden ze gelukkig niet de achterbak gekontroleerd. Wow dat scheelde echt niets.
Al met al was dat een boeiende dag.
Zaterdags was mijn laatste kerkdienst in hier en dat geeft toch een gek gevoel. Weer op een dak gezeten en gezelig gedaan, dit keer was het huis wel onbewoond.
Zondags hebben we geBBQd met een duitse groep school-jongeren die hier een uitwisseling hadden met Aabieren en Joden. Maandag was mijn laatste dag in Housekeeping en Wassila was blij/ondersteboven dat ik eindelijk na 2 maanden voor het eerst een bed goed kon opmaken, of zo als ze zelf zij ´how is it possible?´ Vanaf dat moment staat alles in het teken van weggaan s’middags had ik een gesprek met Mattias over mijn vertrek hier.
De laatste dagen hebben we ook veel gekke/leuke dingen gedaan, zo hebben Augustin en Anna-Lena nu ook van de muur van Akko gesprongen en hebben we er nu filmpjes van. Gister avond stiekem in het zwembad gezwommen met Christine, Augustin Tamara en Anne-Lena. Vandaag de hele dag berzig geweest met vertrek, Shalom-koffie gehad met de Hous-Keeping branch, officiele hantekkeningen verzameld, foto’s rondgegeven en vanavond mijn Shalom-Party.
Morgen vroeg opstaan en op weg naar de West-Bank.