Indonesie

Indonesie .1

De laatste dag in Nepal was best bijzonder. We hadden als afscheids feestje een Momofeestje ingelast. Toen de kinderen dit hoorden werden ze helemaal lyrisch, ze zijn echt gek op momo.
Momo is trouwens gehakt dat in een verpakking van deeg word gestoomd. Zoiets als raviolie van 3 cm in doorsnede. Dus was er voor die dag 10 kilo vlees en 10 kilo meel gekocht en waren we een groot deel van de dag bezig met uien snijden, tomaten pletten, deeg mengen en daarna waren we een paar uur bezig met meer dan 600 keer gehakt in deeg stoppen en mooi opvouwen.
Dezelfde dag was ook Magyasangranti, olie dag. Op deze dag doet een ouder iemand olie op het hoofd van een jonger persoon als een zegening voor het aankomende jaar, bij ons in huis deed Pushpa dat bij alle kinderen en ook bij mij. Bij dit feest hoort ook allemaal zoetigheid en dus kreeg iedereen, keiharde suiker brokken en andere zoetigheid. S'middag's was er dus Momo en het is verbazingwekkend hoe veel die kinderen kunnen eten. Ikzelf zat na negen momo's al vol maar zelfs het kleinste meisje kreeg er 19 naar binnen en Ayuk (een van de oudste) meer dan 40(!!!), ongelofelijk. S'avonds zaten we bij het vuur op het terras en dansten we op de muziek, het was geweldig gezellig. De volgende morgen een laatste potje Tiger &Goat gedaan met Janak (gewonnen) en opweggegaan. Alle kinderen gaven een hand of knuffel, dit was een best moeilijk moment. En toen ging de taxi naar het vliegveld ondertussen uitgezwaaid en binnen 2 minuten was ik alweer terug, ik was mijn flightbag vergeten. Opgepikt en op weg, nu echt. Om 10 uur op het vliegveld aangekomen, afscheid genomen van Janak en Pushpa, emotioneel. Daarna door de 'beveiliging', mijn tas werd niet eens gecontroleerd of door een x-ray machine gedaan. Alleen handbagage werd een beetje gecontroleerd. Alle bureaucratische rompslomp achter de rug en wachten tot 13:05 tot het vliegveld zou vertrekken. Eerst een vlucht met Silk air naar Signapore en van daar overstappen op een vlucht naar Jakarta. In het vliegtuig zat ik naast een 16 jarig Nepalees meisje dat gezellig door kwepte. Volgens zichzelf kon ze haar mond nooit houden, en dat klopte enigsinds. Ze heette Sesem (echte naam kon ik niet uitspreken) en was in haar eentje op weg naar haar 22 jarige Chinese vriend in Signapore. Ze had hem een jaar eerder op internet leren kennen en zou hem nu voor het eerst echt zien. Maar daarvoor had ze dus wel een dure ticket moeten kopen en de douane moest ze ook 70 euro betalen voor hij haar het land uit liet gaan (een klein fortuin voor de gemiddelde Nepalees) dit was haar eerste keer in het buitenland. Ze vond mij maar 'cool' met mijn reis, ik vind haar nog veel dapperder, en naiver, met haar reis. Ik hielp haar met haar papier werk en zorgde dat iemand haar verder zou begleiden. Ik hoop maar dat haar vriend goed voor haar is en geen pooier blijkt te zijn. Signapore is een reusachtige Metropool en in vergelijking is Kathmandu maar een achterlijk dorp.
Op Signapore airport overgestapt op een nieuwe vlucht naar Jakarta. Een veel groter vligtuig dit keer van SIgnapore airlines, met dit vliegtuig de evenaar overgevlogen en zo ben ik nu op het zuidelijk halfrond van de wereld. Aangekomen op het vliegveld van Jakarta kwam ik erachter dat ik helemaal geen cash had om mn visa te betalen, maar geen probleem, na een babbeltje met een douanier mocht ik er even langs om bij een ATM geld te pinnen. Daarna weer terug naar het internationale gedeelte en visa aanvragen.

Jakarta, de hoofdstad van Indonesie
Indonesie is het 5 grootste land ter wereld qua inwoner aantal (238 miljoen) en het grootse Moslimland ter wereld, meer dan 80% is moslim. Ondanks dit hoge percentage is bij een verkiezing een paar jaar geleden de shariawet afgewezen en zijn de mensen erg liberaal en pro amerikaans (Obama heeft 4 jaar in Indonesie gewoont) en maar een klein aandeel van de vrouwen draagt een hoofddoek, tenminste wat ik tot nu te in Jakarta heb gezien. Indonesie werd in 1947 onafhankelijk van ons als kolonie. Het is hier 6 uur later dan in Nederland en het water stroomt tegen de klok in weg in de wc.
Jakarta is de hoofdstad er van en is reussachtig het heeft meer dan 9,5 miljoen inwoners

Toen ik van het vliegveld af was werd ik meteen belaagd door taxichauffeurs die me overal en nergens heen wilden brengen. Nu had ik al een paar dagen eerder een hostel geprobeert te boeken maar ze zaten allemaal vol of namen de telefoon niet op. Gelukkig heb ik een geweldig thuisfront dat voor mij een hotel had geregeld, bedankt mam, zodat ik niet op het vliegveld hoefden te overnachten.
Dit hotel, Kamar Kamar, lag nogal buiten de normale backpackers wijk maar ik had er internet en een schone, warme douche. En met dat laatste was ik zo blij want ik heb in geen 2 maanden een warme douche meer gehad. Het was ook nodig want het is hier het regenseizoen, wat 25 graden overdag (en snachts) geeft en heel veel bewolking en regelmatig buien. Het is hartstikke benouwd en ik zweet constant.
De volgende morgen een ander hostel gebelt in Jalan Jaksa, de toeristische wijk van Jakarta zoals je er een hebt in iedere grote stad, want in Kamar Kamar blijven kon ik niet veroorloven. Dus aangekomen in Jalan Jaksa naar hostel Kreshna, dit hotel was een stuk goedkoper en de kwaliteit is ook een STUK minder. Mijn kamer heeft een ventilator maar er lopen kevertjes over het bed en ik heb geen deken. Nou ja eerst maar weer douchen, douche in vlak naast een vies toilet en kraan open. Ik vang wat water op in mijn hand en zie dat het een lichtelijke bruine kleur heeft. Eh oke. Toch even afspoelen en afdrogen, ondertussen goed die 4 cm grote kakkerlak in de gaten houdend(gelukkig heb ik die niet in mn bed gezien).
Inkopen gedaan, buskaart naar Bandung voor woensdag gekocht, gegeten en praatjes gemaakt met andere backpackers en buitenlanders die hier wonen. Een gezeligen avond gehad. Niet te laat naar bed want ik was nog steed moe van de vliegreis. Nou van vroeg slapen kwam niet veel terecht. Ondanks dat mijn kamer horegaas heeft voor de ramen en de deur dichblijft werd ik bestookt door de muggen, dit leverde heel erg jeukende muggenbulten op van mindstens 1 cm in doorsnede. En mijn grote badhandoek die dienst deed als deken bedakte me nooit helemaal. Later werd ik nog een keer wakker van een gekraak in mn vuilnisbak. Toen ik het licht aan deed zag ik een Gekko wegstuiven, en die zit nu nog steeds ergens in mjn kamer. Maar Gekko's doen niets, dus gewoon gelaten en mijn vuilnisbak op de gang gezet. Al met al niet mijn rustigste nacht.
De volgende dag (vandaag 18 januarie) waren de muggenbulten gelukig weg en ging ik op weg met Chris een Indonees die ik de avond ervoor had ontmoet en die me als gids was aangeraden door een Zweed. Hij heeft me de grote toeristische trekpleisters laten zien van de stad, overgens niet echt heel indrukwekkend maar wel leuk. Een reuasachtig nationaal monument dat de vrijheid en naionalisme van Indonesie voorsteld. Een paar museums bezocht, onderandere over de koloniale tijd waarin je dan heel veel nederlandse dingen ziet en de haven bekeken. De haven ligt in het oude gedeelte van Jakarta en is behoorlijk aan vernieuwing toe. Je ziet daar grote oude staats geouwen zoals wij nederlanders ze honderd jaar geleden bouwden. Maar deze gebouwen zijn vaak half ingestort en een flauwe schim van onze glorie tijd. Ook zie je hier veel daklozen die onder de bruggen en viaducten hun huis hebben gemaakt. Een groot verschil met de metropolische centrum waar alles groot nieuw en schoon is.

Nou morgen vertrek ik dus naar Bandung om 11:30. Ik hoop dat ik een betere kamer kan vinden, maar dat zullen we daar wel zien.